17 berichten
Wil niet inschrijven voor de toerversie, maar starten op de sportklasse licentie bij de masters 40+
Uit de verhalen etc op de diverse sites krijg ik het idee dat het vooral veel 'rechtdoor' rijden is. Kan ik het vergelijken met bijvoorbeeld de combi groene-/rode route in Groesbeek? (en dan 2 x zo lang?)
[="Ottie"]
Zit er aan te denken om de (duur-)vorm van het moment te gebruiken om ook eens 'iets' op de 29-er te rijden. Is de Brentjens Challenge een beetje te doen voor iemand met een beetje ervaring op de MTB en vooral veel wegconditie?
Wil niet inschrijven voor de toerversie, maar starten op de sportklasse licentie bij de masters 40+
Uit de verhalen etc op de diverse sites krijg ik het idee dat het vooral veel 'rechtdoor' rijden is. Kan ik het vergelijken met bijvoorbeeld de combi groene-/rode route in Groesbeek? (en dan 2 x zo lang?)
Gewoon doen. Zeker als je met een licentie kunt starten, dan sta je lekker vooraan. Vol gas naar de eerste strook.
Het liep erg lekker allemaal, ik startte in de eerste startgroep van de 75km en al snel haalde we de eerste rijders van de 110 km in (deze waren voor ons gestart). Dit leverde soms wel wat problemen op tijdens de klimmen aangezien ze allemaal net iets langzamer reden dan ik. Na een km of 30 besloot een boswachter om wat pijlen om te leggen waardoor we een stukje verkeerd zijn gereden met een groep van 40 rijders. Hiertussen weinig 75 km rijders maar vooral 110 km rijders. Helaas kostte mij dit een paar km extra en vooral wat tijd omdat we moesten zoeken. Eenmaal weer op het parcours was het direct druk. Maar na de eerstvolgende klim was het veld direct weer uit elkaar. Kon nog steeds lekker door blijven rijden alhoewel de modder wel steeds zwaarder werd. (Net als mijn kleding en de fiets...) Na de splitsing met de 110 km werd het weer lekker rustig op het parcours. Maar al snel kwamen we weer samen met de 55 km rijders en merkte dat die wel echt een stuk langzamer reden. Dus ook hier helaas wat hinder van gehad, vooral op de afdalingen. Blijkbaar was de glibberige en modderige ondergrond voor sommige rijders toch wel heel erg eng! Nu nog een km of 10 te gaan. Dit is normaal een stuk dat je lekker gas kan blijven geven! Ook dit jaar het geval alleen kwam er niet zo heel veel gas meer uit mijn benen en was er zeker meer modder dan vorige jaar daar.
Het laatste stuk toch nog geprobeerd gas te geven en met een aantal mannen in mijn wiel naar het laatste rechte stuk voor de finish gereden. Daar was het echt op....
Uiteindelijk ben ik binnen gekomen op 4.07 uur. Ik had gehoopt het binnen de 4 uur te rijden, maar dat was vooral toen ik nog dacht dat er weinig modder zou zijn. Al met al een half uur sneller gereden dan vorige jaar! Met deze tijd zou ik vorig jaar eerste geweest zijn bij de vrouwen, dus ik ben heel erg benieuwd naar de uitslagen!
Volgend jaar dan toch maar eens met een licentie meedoen bij de officiele NK Marathon dus 110 km rijden????
zo zagen wij er dus ook uit [="Thierry le Brun"]
ook Lars deed mee:
Bij mij ging het niet zo vlot als bij Inky (
Uiteindelijk meer dan 5 uur onderweg geweest. Halverwege wilde de rug al echt niet meer. Flauwe klimmen gingen nog wel, maar als het wat steiler was kwam er echt geen power meer uit. Had ook het idee dat mijn snelheid op de vlakkere stukken niet bijzonder hoog was. Gelukkig kan ik dan aan mijn 26" wijten en niet aan een gebrek aan training
Samen met Bart himself nog even moeten zoeken naar de juiste route, nadat er wat pijltjes verhangen waren. Maar dat leverde niet al te veel vertraging op.
Veldrij evaring kwam wel van pas op de gladde glibberafdalingen. Sommige mensen durven dan echt niet meer!
Na afloop als een stel zwarte pieten een flinke zak heerlijke patat gegeten en met alle baggerbende weer naar huis om de wasmachine uit te dagen
Eijsden, 05-10-2014
Vandaag was het dan zover, het NK Marathon in Eijsden, 110 kilometer koers met 1850 hoogtemeters. Eigenlijk was ik hier pas een 2 weken mee bezig, vandaar dus ook nog ons extra uitstapje naar Buchel. Optimaal voorbereidt kun je dus niet zeggen, maar het beste er van proberen te maken doe ik altijd! De eerste keer voor mij dat ik zo’n lange afstand op de mtb rijdt, afwachten dus hoe dat zou gaan.
Met wederom een nieuwe achterband, togen wij om 7 uur in de vroege ochtend al richting Eijsden. Hoe dichter we bij Eijsden kwamen, hoe slechter het weer! Overigens het weerbeeld van de gehele dag was uiteindelijk regen…
Inschrijven, warm rijden zou ik tijdens de koers wel doen, immers tijd genoeg voor. Alle categorieën werden achter elkaar op gesteld waarna een massastart volgde. Erg onoverzichtelijk, geen idee dus op welke plek je in koers uithing. In het begin was het echt racen geblazen, vele stukken over de weg zorgden ervoor dat ik al flink op de pedalen moest om een beetje voorin te blijven. Daar dit niet mijn sterkste punt is zakte ik te ver naar achter en raakte ik de masters 30+ hardrijders uit het vizier. Dan de opstopping bij het indraaien van het veld en ik zakte helemaal ergens in het grote pak renners.
Na een tijdje racen vielen er eindelijk wat gaten en werden groepjes gevormd. Het geduw en getrek werd hierdoor stukken minder, en ik kwam in een groepje te rijden wat voor mijn gevoel een lekker tempo reed. Hier kon ik lekker meerijden, al merkte ik dat ik op de klimmen wel een van de sterkere was. Maar ik had me voorgenomen de eerste helft van de koers te sparen, goed te eten en te drinken, om proberen het tempo in de tweede koershelft vast te houden, indien mogelijk te verhogen.
Bij de tweede pauze stond mijn vrouw met een bidon, een beetje verbaasd dat ik hem al aanpakte, normaal drink ik niet zoveel tijdens de koers! Na een aanmoediging ging het in rap tempo weer door. Het waren zware omstandigheden door de regen, en materiaal en mens hadden veel te lijden. Helaas miste onze groep een bordje (misschien weggehaald door een grappige wandelaar) en zo kwamen we een beetje te dolen. Gelukkig zaten er mannen bij die de regio kenden en na wat omzwervingen kwamen we weer “on route”. Later bleek dat de meeste wel een keer fout waren gereden….
Inmiddels voorbij half koers voelde ik me nog steeds prima, en begon dan ook mijn kopbeurtjes mee te pikken. Mede hierdoor verbrokkelde onze groep en uiteindelijk kwamen we met vieren (2 andere masters 30+) te rijden. Op een gegeven moment hoorde ik dat wij bij de masters 30+ rond plek 12 reden. Nou, daar wordt je niet vrolijk van, denk je dat je hard aan het koersen bent, rijdt je voor plek 12. Het verkeerd rijden had dus toch behoorlijk wat tijd/plekken gekost. Dit was voor mij tevens het sein om het “sparen” te laten varen en wat meer gas te geven, verliezen kon ik immers toch niets meer.
Dat het wel goed zat bleek uit het feit dat we steeds meer renners oppikten die terug vielen voor uit de koers. Onze groep wisselde continu van samenstelling, wat hetzelfde bleef was Patje die voorin bleef rijden! Ik voelde me steeds sterker worden, en na 80 kilometer vond ik het tijd om na de klim eens vol door te trekken om te kijken wie dan nog kon volgen. Inmiddels werd ons toe geroepen dat we op ergens rond plek 6/7 reden bij de masters 30+. Na wat tegenstrubbelingen van concurrenten kwam ik alleen te rijden, toen dacht ik wel even, 25 kilometer is nog wel ver.
Maar de benen hadden nog steeds veel zin, dus op de rechte stroken plat op het stuur en op de klimmen op de pedalen. Steeds passeerde ik renners, wat natuurlijk extra moraal gaf! Echter met nog 20 kilometer te gaan merkte ik dat mijn remkracht weg was, remblokken op. Ik had gehoord dat de laatste 20 kilometer parcours technisch niet al te moeilijk waren, dus daar klampte ik me maar aan vast. Helaas liepen de restanten van de houder wel aan tegen mijn schijven, irritant geluid, en extra krachttraining, wat voor mij eigenlijk niet hoefde.
Die laatste kilometers was het echt duwen op de pedalen, maar ik wist toch veilig de streep te halen. Helemaal stuk, dacht Lot dat ik 3de was geworden, tenminste, ze had geen andere masters 30 plussers binnen zien komen. Na droge kleding te hebben aangetrokken ben ik bij de jurywagen gaan vragen op welke plek ik was geëindigd, en hier werd bevestigd wat Lot al dacht! Met een big-smile kon ik mezelf om gaan kleden om een beetje representatief op het podium plaats te kunnen nemen. Een onverwacht mooi eind van een seizoen vol met nieuwe ervaringen en leermomenten!
Na het Wilhelmus kon weer richting Berlicum vertrokken worden om overal de modder tussen uit te krabben. Waarna om half 8 het avondeten naar binnen geschoven kon worden. Het was me het dagje wel zeg! Nu tijd voor een rustperiode, om daarin mijn plannen/doelen/evenementen voor komend jaar al een beetje uit te zoeken/stippelen!
Modderfoto's op mijn site
[="Inky"]
Uiteindelijk ben ik binnen gekomen op 4.07 uur. Ik had gehoopt het binnen de 4 uur te rijden, maar dat was vooral toen ik nog dacht dat er weinig modder zou zijn. Al met al een half uur sneller gereden dan vorige jaar! Met deze tijd zou ik vorig jaar eerste geweest zijn bij de vrouwen, dus ik ben heel erg benieuwd naar de uitslagen!
er zijn 2 dames met een snellere tijd, maar die missen de doorkomst op de Elsberglaan. Dus het lijkt er veel op dat Inky de snelste dame was
Ik haat modder ook. [="winkel"]
mooie verhalen. Nu weet ik weer waarom ik een liefhebber ben van wielrennen en tijdrijden. (haat modder).
Maar dan kun je nog heel veel op de MTB rijden.
Vies worden en verkeerd rijden is een keuze (door aan de BB-challenge mee te doen).
zo te zien en te lezen heeft niemand het officiële parcours volledig afgelegd. Elke uitslag is dus discutabel [="Jan Willem"]
[="Inky"]
Uiteindelijk ben ik binnen gekomen op 4.07 uur. Ik had gehoopt het binnen de 4 uur te rijden, maar dat was vooral toen ik nog dacht dat er weinig modder zou zijn. Al met al een half uur sneller gereden dan vorige jaar! Met deze tijd zou ik vorig jaar eerste geweest zijn bij de vrouwen, dus ik ben heel erg benieuwd naar de uitslagen!
er zijn 2 dames met een snellere tijd, maar die missen de doorkomst op de Elsberglaan. Dus het lijkt er veel op dat Inky de snelste dame was
Registeer als vriend van de vereniging |
