Het was iets na 10.40 toen we vertrokken. Met in ons achterhoofd dat het KNMI voor die middag code geel had afgegeven vroegen we ons af of we het wel droog zouden houden. Maar voorlopig scheen de zon, prima dus! Iedereen waagde zich aan de steile afdaling naast het boshuis en de rit was begonnen.

Pierre had een prachtige rit uitgezet over gravelpaden en bospaden. Ondanks de volle parkeersplaats bij het Boshuis was het onderweg niet druk. Natuurlijk moet je soms een wandelaar voorbij of een tegenligger ruimte geven, maar we konden overal heerlijk doorfietsen. Na zo'n 2 uur kwamen we bij een leuk huisje ergens op een erf, waar iedereen rustig kon zitten. We hadden koffie en thee kunnen kopen, gewoon zelf even wat geld achter laten. Mooi dat dat in goed vertrouwen kan, al hadden we de indruk dat niet alle voorbijgangers in het verleden daar goed mee om konden gaan. De prijslijst was veel langer dan alleen koffie en thee en op een krijtbord stond een vrijwel onleesbare tekst met het woord "helaas" er in. Toch jammer. Maar wij hebben even heerlijk gezeten om bij te komen van de eerste helft.

De tweede helft hadden we wat meer afdalingen en, daar waar we de wind konden voelen, voordeel van de wind in plaats van nadeel. En nog altijd scheen de zon! Onderweg wilde Pierre ons de hoogste waterval van Nederland laten zien. Helaas stond die droog. Maar, niet getreurd, we kwamen wel een ander hoogtepunt tegen. De stoomtrein vanaf Loenen kwam ons voorbij. Uiteraard zijn we even blijven staan om hem te bewonderen.

Al met al waren we na  4 uur weer terug bij het Boshuis. En nog altijd scheen de zon. Nadat er allerlei dozen oude kleding verplaatst waren van de ene auto naar de andere ging iedereen weer huiswaarts. Tevreden na een geslaagde dag.